Áfram veginn ætla ég að stefna.
Loforðin ég mun svo efna.
Alltaf glöð.
Stundum stöð.
Sjálfsagt eitthvað fleira hægt að nefna.
Áfram veginn ætla ég að stefna.
Loforðin ég mun svo efna.
Alltaf glöð.
Stundum stöð.
Sjálfsagt eitthvað fleira hægt að nefna.
Rölti um í ró og næði.
Reika ég á opnu svæði.
Ekki hrædd,
eða mædd.
Heilsu góða´ á þessu græði.
Ef ég horfi hægri til.
Halla undir flatt ég vil.
Skoða garða.
mis vel varða.
Er hægt að telja milli-bil?
Þegar ársins dögum fækka fer,
finnst mér gott að kúra.
Bók að lesa, borða ber.
Bara ekki skúra.
Orðin koma hópum í.
Sum mjög gömul, önnur ný.
Engin læti.
Ég mig bæti.
Enn ein limran smíðast því.
Hugsanir sínar að setja á blað.
Skrifa um eitthvað, veit ekki hvað.
Andanum sinna.
Lausnir að finna.
Gott er að vera á rólegum stað.
Ég mælti mér mót við andann á laun.
Magnaður var, en ég skildi ekki baun.
Benti mér þá,
ýmislegt á.
Þetta var sjálfsagt mjög skrýtin tilraun.
Hárið mitt er sítt og flott.
Eigin litur sem er gott.
Í miðju skipt
sjaldan klippt.
Ég verð alltaf stelpuskott.
Stundum líða mánuðir milli limrusmíða.
Mætti halda að andinn væri að stríða.
Núna allt á fullu.
Orðin á mig skullu.
Ég sem ekkert endilega var að bíða.